Skiełek i Modyń- Beskid Wyspowy.

Nie przypuszczałam, że znowu trafię na Modyń 🙂 Wprawdzie to bardzo przyjemne miejsce, ale bez przesady! W tym roku już byłam 🙂
Byłam, byłam i co z tego, skoro w pobliżu otworzono kolejną wieżę, a ja jako fanka miejsc widokowych nie mogłam jej przepuścić. Sam Skiełek to za mało jak na ponad godzinną podróż. Szczęśliwie się stało, że miałam towarzystwo i to z samochodem, więc skorzystałam z okazji, żeby zaproponować trasę z Zalesia- Wierzyk przez Modyń, Klończyk, potem poza trasą na Skiełek.

Jedno auto zostawiliśmy na końcu trasy czyli w Łukowicy a drugim pojechaliśmy na parking w Zalesiu, tam gdzie zaczyna się czarny szlak na Modyń.

Modyń.

O Modyni pisałam już na blogu przy okazji Walentynek. Bo to jest góra zakochanych. Zaglądnij TUTAJ , jeśli chcesz poznać na prawdę uroczą pętelkę, którą przeszłam kilka miesięcy temu w zimowych warunkach.

Ławeczki zakochanych.

Parkujemy na niemal pustym parkingu, chociaż było to ciepłe, niedzielne przedpołudnie. Gdy byłam tu w lutym widziałam tylko ławeczki przy parkingu. Inne musiały być przysypane, bo nie zauważyłam wtedy żadnej, chociaż się uważnie rozglądałam.
Jest ławeczka dla zakochanych w górach, zakochanych małżonków, zakochanych seniorów i studentów. To bardzo fajna inicjatywa o której też napisałam w walentynkowym poście. Okazuje się, że ławeczek jest w Beskidzie Wyspowym więcej 🙂

Wieża na Modyni.

W dobrych humorach ruszamy czarnym szlakiem na wieżę na Modyni. Trasa jest wygodna, mimo że dość stroma. To idealne szybkie wyjście na wschód, czy zachód słońca 🙂

Na Modyni (bo to rodzaj żeński) wieżę oddano do użytku w 2021 roku. Jest drewniana, obudowana, całkiem bezpieczna nawet dla osób z lękiem wysokości. Ma 27 m wysokości, dzięki temu widoki z niej obejmują 360 st. Podobno, by dobrej widoczności widać z niej nawet Kraków 🙂 Mnie interesował widok na Tatry, bo do tej pory, chociaż byłam już dwa razy nie miałam takiej przyjemności, mimo pięknej pogody.

Tym razem widoki nie zawiodły. Widać było Tatry ale też pobliską Mogielicę, Beskid Sądecki, okoliczne wioski. Wiosenna zieloność sprawiła, że ta sama okolica jesienią czy zimą wyglądają zupełnie inaczej 🙂 Pięknie tu, na prawdę warto. Modyń mimo, że jest jest jednym z najwyższych szczytów tego pasma nie był zbyt popularny, bo szczyt jest zalesiony, bez widoków, za to z miejscem na ognisko czy nawet biwak. Dzięki wieży jest teraz często odwiedzanym szczytem.

Z Modyni na Klończyk.

Chwilkę posiedzieliśmy przy wieży i ruszyliśmy dalej niebieskim szlakiem w stronę Młyńczysk. Trasa jest leśna, prześliczna zimą ale wiosną także urocza. Łąki pełne kwiatów, o tej porze to zwykłe mlecze ale w takiej ilości robą wrażenie.

Dochodzimy do przełęczy Cisowy Dział powyżej Młyńczysk. Prowadzi tu asfaltowa droga, jest tu także miejsce do zaparkowania, wiec zastajemy sporo samochodów. Mijamy krzyż milenijny, stacje drogi krzyżowej i idziemy dalej prosto asfaltową trasą rowerową.

Czas na dłuższy odpoczynek. Rozsiadamy się w wydawałoby się zacisznym miejscu na skraju lasu. Mamy piękny widok na Tatry, jemy, rozmawiamy. Niestety zaczynają nadjeżdżać dzieci na kładach i motorach crossowych. To chyba plaga każdych Beskidów. Raz na czas ciszę zakłóca warkot motorów. Nie znoszę tego, ale co poradzę.

Pozaszlakowo na Skiełek.

Chętnie posiedzielibyśmy dłużej, ale przed nami jeszcze większość drogi, pora ruszyć. Idziemy polami i lasem. Nie brakuje pięknych widoków. Na mapie zaznaczono drogę leśną, którą powinniśmy dotrzeć do głównej drogi we wsi a potem wspiąć się kolejną na zielony szlak na Skiełek, ale coś poszło nie tak :))))

Droga była i owszem ale ślad nawigacji nie zgadzał się z tym na mapie 🙂 Wracaliśmy, szukaliśmy innej, którą może przegapiliśmy. Ale nie, ta była jedyna i szła w dół. Więc co było robić, trzeba się było poddać drodze.

Może jednak trzeba było zejść wcześniej do Młyńczysk i jak należy szlakiem iść ? E tam! A gdzie przygoda ? Powiesz, co to za przygoda zabłądzić z nawigacją w ręce, a jednak emocje jakieś powstały 😉 Bo kolejna droga kazała się być ledwo widoczną ścieżką, a gdy wyszliśmy już na drogę to starsza pani nas zawróciła, że to nie tędy mamy iść tylko asfaltem i tak mijani przez samochody i ludzi dotarliśmy wreszcie na Skiełek.

Skiełek.

Wieża metalowa, imponująco duża a taras na górze mieści mnóstwo ludzi. Chyba dziś cała Łukowica przyjechała. Małe dzieci, psy i babka o lasce. Każdy pchał się na górę, potem ognisko, piwko, śmiechy, rozmowy. Piknik, tylko okazji brak. Po co szukać okazji 🙂 Jest wesoło, jest dobrze 🙂

Widoki z wieży piękne. Są i Tatry i Mogielica i okoliczne pasma jak na dłoni. Czy warto tu przyjść? Pewnie, że tak 🙂 Chociaż jak ma się tak daleko jak ja to raz wystarczy 😉

Nie zabawiamy zbyt długo na wieży, schodzimy niżej, na łąkę z wysoką trawą. Obok stoi stary, opuszczony dom a przy nim kwitnie krzak fioletowego bzu. Siadamy a za chwilę przybiega pies, wyraźnie zainteresowany naszym prowiantem. Niestety marchewkę, którą go częstujemy wypluwa zniesmaczony.

-To jakaś zabawa, tak?
-Gdzie ta kiełbaska?
Roześmiany pyszczek ma cały czas nadzieję, a tu nic oprócz marchewki i owoców nie mamy. Ktoś na niego gwiżdże. Nadstawia uszu, biegnie za głosem.

Do Łukowicy jest już niedaleko, auto zostawiłam pod kościołem- jest tam duży parking. A my zadowoleni kończymy naszą wycieczkę, pełną inspirujących rozmów. Bo kiedy idę sama, widoki i pogoda są bardzo ważne, ale w tym towarzystwie najważniejsze jest bycie ze sobą. Beata, Łukasz, Bronek jeśli to czytacie, to dziękuję Wam za kolejna wspólną górską przechadzkę. Do następnego razu!

Garść statystyki

Czas	5h plus odpoczynek
Odległość	14km
Przewyższenia	539 w górę, 845 w dół
Trudność	Bardzo łatwa